070901 - Ik lig achterover op het gras tussen mensen die mij lief zijn en ik kijk naar de overwaaiende wolkjes. Daartussen is hier en daar een ster zichtbaar. Ik sprak met J over Pink Floyd, dat het nu blijkbaar niet meer zo erg is om dat goed te vinden, en over de platen die ze maakten. Vooral de latere, maar dat heeft wellicht vooral met onze leeftijd te maken: we zijn te jong om bijvoorbeeld
A Saucerful of Secrets nog ‘bewust’ te hebben meegemaakt. Voor ons ook geen ‘Be Careful With That Axe, Eugene’. Neen, we blijven in onze terugblik steken bij
Wish You Were Here,
Animals… Ik vertel over mijn herinnering aan de live-uitvoering van
The Wall in 1980 in de wielersporthal van Dortmund: ‘Das Jahrhundert Ereignis’, spelde een groot spandoek boven de ingang. Daar, voor de show, deelden zeloten pamfletten uit met de aanmaning om ons vooral toch maar niet door de – in hun ogen – negatieve boodschap van het spektakel te laten beïnvloeden. Zij onderschreven duidelijk niet het parool ‘We don’t need no education’. Ik dacht ook aan
Meddle, de piepgeluiden van ‘Echoes’, hoe ik daar samen met B in een hippieachtige mood naar luisterde. Zoals vanavond eigenlijk, ook horizontaal, ook met graagte overgeleverd aan een alles-is-goed-stemming. De mensen rond mij babbelen, op de achtergrond spelen kinderen die even vergeten dat dit de voorlaatste vakantieavond is, en ik lig verzoend naar de wolken te kijken.
*
070903 - De vier Belgische hardloopsters behalen op de wereldkampioenschappen brons op de vier maal honderd meter. Een camera volgt hen tijdens de race en bij de vreugdetaferelen achteraf. Al bij het overschrijden van de eindstreep zie je hoe blij Kim Gevaert is. Onvermengd, niet gespeeld, niet verwend. Dan loopt ze uit, en begint te… huppelen. Ze maakt van die heel erg vertederende vreugdesprongetjes en – jawel, ik ben van vlees en bloed – wat ziet dat achterwerk er welgevormd uit onder dat spannende sportersbroekje! (Sommige Chinese atletes dragen nog van die flapperende shorts.) Dan vallen Gevaert en de inmiddels op haar stappen teruggekeerde eerste loopster elkaar in de armen, wat later vervolledigen twee en drie dit kwartetje in een rondedans van oprechte vreugde. De nationale evenwichten worden, onder die inderhaast erbij gehaalde Belgische vlag, mooi gerespecteerd: twee Vlaamse meisjes, één Waalse en een kleurlinge.
