Vlaamse vlaggen op plaatsen waar zij niet horen

Voor een uit nooddruft en economische onderdrukking en cultureel misprijzen voortgekomen ontvoogdingsbeweging, zoals het Vlaams nationalisme oorspronkelijk was (alvorens zich ondoordacht opportunistisch met duistere Duitse ideeën te encanailleren), kan ik desnoods nog enig begrip en in een zeer welgemutste bui zelfs sympathie opbrengen, maar als ik, zoals vandaag, op een troosteloze, door een donkere regenwolk overkapte, nauwelijks met publiek bevolkte bergtop ergens in Spanje tijdens een wielerkoers alweer zo’n van een ringbaard voorziene kerel met een dubbele leeuwenvlag zie staan zwaaien, dan realiseer ik mij toch dat dat georkestreerde vertoon van flukse volksfierheid verdorie wel centen moet kosten en derhalve niet voortspruit uit achterstelling en discriminatie, maar uit een zelfvoldaan en zelfgenoegzaam, intolerant en pronkzuchtig proselitisme dat bij mij niets anders dan diepe afkeer en plaatsvervangende schaamte kan oproepen.