wolkenfragmenten
in Gerard Reve, Het Boek Van Violet En
Dood
3253
Het zonlicht had de okeren tint die alles tot een vrees en
een boze betovering maakte, omdat het landschap, dat bruin van kleur was, het
licht weerkaatste tegen de hellingen, afgronden, bomen en wolken, die
het op hun beurt wederom terugzonden naar de aarde. (9)
3254
Tovenarij en magie, raadpleging van de vogeltekenen en het
weten te duiden van de gestalten der wolken, daar draaide eigenlijk
alles om. (205)
3255
Aus der Heimat
hinter den Blitzen rot / Da kommen die Wolken her; / Aber Vater und
Mutter sid lange tot, / Es kennt mich dort keiner mehr (Reve citeert Joseph [hij schrijft: Johann] von Eichendorff, 210)
3256
Zijn hengeltje kon hij dan nog steeds ophalen, maar zijn
eigen hoe het het kon hij niet meer omhoog krijgen omdat er aldoor Nato-jachtvliegtuigen brullend uit de wolken
kwamen die zijn liefde voor de mensheid onderdrukten. (237)
