Beste Pascal
ik begrijp uw bezorgdheid, en deel die ook wel een beetje. Anderzijds: Wallonië blijft sowieso liggen waar het ligt, en separatisme is dan wel het streefdoel van N-Va, maar duidelijk niet op korte termijn: ik heb de De Wever-nota gelezen, en vond die constructief. Diepgaander: "En filosofisch voer ik het argument aan dat het terugplooien op zichzelf in een wereld die globaliseert absoluut anachronistisch is." Ik vind "anachronistisch" allang geen pejoratieve term meer: in mijn eigen leven probeer ik (ik ben 50) stilaan zoveel mogelijk anachronismen te koesteren, en wat is er menselijker dat je in globaliserende stormen vast te houden aan een knus plekje, desnoods zelfs "rond de kerktoren", zoals het minachtend heet? Bovendien deel ik de analyse van BDW dat een "Belgische" res publica niet meer bestaat – geen Belgische partijen, geen Belgische media, geen Belgische publieke ruimte, geen Belgische socialisatie.
Pogingen om die kunstmatig te reconstrueren, daar geloof ik niet in. Daarom steun ik BDW als die een Vlaamse "res publica" wil, met democratische controle over (zoveel mogelijk) beleid en belastingen – maar ik onderscheid dat scherp van de rechts-liberale invulling die hij van die democratie wil geven – overigens zie ik geen enkele reden waarom "links" zich in die Vlaamse res publica zou moeten laten uitrangeren. Ten slotte: ik krijg de kriebels van de oproep van de "200 acteurs, schrijvers en muzikanten" in De Morgen vandaag. De morele superioriteit. Het dédain. "Ja weet u, wij zijn met cultuur bezig, identiteit interesseert ons niet, en Vlaanderen nog minder." "Wij zijn cultuurmakers, dus hypersensitief: kanaries in de mijnschacht!" Als er ooit iets is dat mij N-VA doet stemmen, zullen het dat soort manifesten zijn. (Overigens zou ik wel graag eens iets zinnigs lezen over de vraag waarom het Schotse nationalisme wèl de steun krijgt van linkse en progressieve schrijvers en kunstenaars, zoals door de door mij bewonderde Alasdair Gray.)
Vriendelijke groet
Erik L.
