NOTITIES
De column van Pierre Plum was vele jaren elke dag omstreeks acht uur het eerste wat ik op Facebook onder ogen kreeg. Ik was erop gesteld geraakt en vond het dan ook jammer dat hij er de brui aan gaf, toevallig kort nadat ik mij had voorgenomen om met dagelijkse notities zijn voorbeeld te volgen. Ik heb aan Plums beslissing overigens ook een notitie gewijd: notitie 26.
Pierre oogstte steevast veel reacties. Op basis van het aantal duimpjes en hartjes dat hij oogstte, schat ik dat hij door enkele honderden mensen werd gelezen. Welke columnist die niet in een krant publiceert kan dat zeggen? Met Facebook kun je, als je goed schrijft en iets te vertellen hebt, echt wel veel mensen bereiken. Ook als je meer woorden nodig hebt dan wat velen al te veel vinden om er hun aandacht en een paar minuten van hun tijd aan te besteden.
Dat was dus vanaf 27 september 2021, toen ik hier mijn ‘notitie 1’ plaatste, mijn plan: ik zou proberen meer mensen te bereiken door goed te schrijven en – uiteraard – vanuit de pretentie iets te vertellen te hebben.
Ik ben niet in mijn dubbele opzet geslaagd. Aan de eruditie en het associatief vermogen van Pierre Plum kan ik niet tippen. Plum is veel luchtiger en kluchtiger – ik heb al vlug de neiging om in ernst en somberte te vervallen. Plum is ideologisch neutraler, hij strijkt niet tegen haren in. En wat ik ook niet kan zoals Plum, is een eigen universum met vaste personages en rekwisieten creëren waar de mensen mee vertrouwd geraken.
Dat betekent niet dat ik ontevreden was met de respons. Ik werd minder dan Plum gevolgd, maar toch ook door een voldoening schenkend aantal lezers. En ik kreeg ook vaak reacties, die af en toe uitgroeiden tot inhoudelijke uitwisselingen. Soms ontstond er wel eens wat gebakkelei, maar dat bleef meestal beleefd en respectvol.
Ik heb veel plezier beleefd aan het schrijven van deze notities. Niet alleen door de reacties, maar in de eerste plaats omdat ik graag schrijf. Zonder het graag te doen, zou ik er niet in geslaagd zijn om in een jaar driehonderd stukjes te schrijven – ik vraag mij trouwens nog altijd af hoe Plum het klaarspeelde om zijn tempo van een column per dag vele jaren aan te houden en daarbij bijna altijd een hoge kwaliteit te bereiken.
Nu is voor mij het vat af. Als het een opdracht wordt, houd ik het liever voor bekeken. Dit is nog altijd een vrijetijdsbesteding, ik ben niemand iets verplicht. Ik hield sinds enige tijd het cijfer 300 voor ogen als een goed moment om te stoppen met deze vrijwel dagelijkse notitie. Ik kan meerdere redenen voor mijn beslissing aanvoeren, maar die doen hier niet ter zake. (Een ervan is dat ik mijzelf er steeds vaker op betrap aan zelfcensuur te doen en bijgevolg heikele thema’s uit de weg ga. Ik ben de blijkbaar onvermijdelijke polarisering beu – ik wens daar in elk geval niet zelf toe bij te dragen.)
Ik blijf wel actief op Facebook (en op mijn blog) – maar het zal in een andere vorm en met een andere frekwentie zijn. Morgen volgt enkel nog een overzicht van de onderwerpen die ik in de voorbije honderd notities heb aangeraakt.
Ik zie overigens tot mijn vreugde dat Pierre Plum stilaan zijn oude gewoonte terug opneemt, zij het met een andere invulling. Allen daarheen dus!
