vrijdag 9 december 2016

wolken 2155-2188



wolkenfragmenten uit James Salter, Dwars door de dagen

2155
Ik had niet echt een idee van wat er zou komen, uitgestrekte zuidwestelijke luchten met hun wolken en banen van licht, steden waar de spoorbaan doorheen liep en waar vrijmetselaarsloges waren, sombere landschappen met kleine meertjes en verveloze hutten tussen naaldbomen, de Bible Belt waar de lucht zuiver was van de armoede en de religieuze radio-uitzendingen. (99-100)

2156
Het was laat in het voorjaar, de lucht was fris en er hingen mooiweerwolken – het weer, waar zoveel van af kon hangen, werd al een preoccupatie. (108)

2157
Op een dag kwam hij terug van een missie en vloog aan het hoofd van zijn vluchteenheid naar de thuisbasis, op dertigduizend voet boven het wolkendek. (162)

2158
Het wolkendek was ondoordringbaar. (163)

2159
Er was laaghangende bewolking waar we doorheen schoten, en daarboven een stralende, rood kleurende lucht. (165)

2160
We schoten door het wolkendek heen naar de smalle strook lucht eronder. (165)

2161
Sharp met zijn savoir-faire en zijn zwarte snor werd neergehaald – de MIG kwam achter hem uit de wolken vallen – en gered. (189)

2162
De lucht vulde zich met de lichte cumuluswolken die je krijgt bij mooi weer. (189)

2163
Misschien vonden we ze nooit, want we dwaalden rond tussen monumentale wolken en zeiden af en toe iets tegen de twee afwezigen met het vage idee dat we weer bij elkaar zouden kunnen komen. (189)

2164
We braken door een dun wolkendek heen, de leegte in. (196)

2165
Terwijl ik deze keer vlieg, denk ik terug aan vluchten over eindeloze luchtstranden van wolken, de eenzaamheid en de heldere, geïoniseerde smaak van pure zuurstof, ingespannen turend in het niets, ogenschijnlijk zonder kans op meer dan dat niets, zoekend langs de lege horizon, en dan iets hoger, of naar achteren, waar de vijand soms opdoemde in de uiterste uithoek van je blikveld – saaie vluchten, maar dan, uit het niets, plotseling, komen ze. (198)

2166
Vaak ben je het zelf die thuiskomt, terugkeert onder de wolken, de lange rechte landingsbaan ziet of de hangars die erlangs staan, vaag in de regen – een onvergelijkelijk geluk, de vreugde van het thuiskomen. (200)

2167
Een jaar later beschreef iemand een ongeluk bij Myrtle Beach, een nachtvlucht, met volle tanks, drop tanks van 1800 liter, de vliegtuigen schommelden en het wolkendek was naadloos zwart. (201)

2168
De elektrische luchten boven het Reich met hun wolkendek, het geschreeuw over de radio, de verwarring en de verticale afdalingen, die legendarische luchten waren er niet meer. (203)

2169
De geweldigste dingen die een mens kan zien, schreven de Ouden, zijn zon, sterren, water en wolken. (203)

2170
De weersverwachting op onze plaats van bestemming luidde: hier en daar bewolking en een zicht van acht mijl. (210)

2171
Het vliegveld, Marignane, was niet te zien. Het was aan het oog onttrokken door een wolkendek dat onverwacht vanuit zee landinwaarts was gekomen. (210)

2172
Voor ons uit hingen de wolken als een donker rif. Doordat we ingeklemd zaten tussen een smalle strook steeds zwakker wordend licht en de nevel – we zaten maar zo’n honderd voet onder het wolkendek – misten we de landingsbaan. De grond kwam plotseling omhoog en verdween in de wolken vlak voor ons, en we trokken op en braken door het wolkendek heen, tot op tweeduizend voet. (210)

2173
Bij de gedachte dat we er misschien uit moesten springen en twee vliegtuigen boven Marseille aan hun lot overlaten omdat we door de laaghangende bewolking en de duisternis het vliegveld niet konden vinden, werd ik nog preciezer. (211)

2174
Op vijfhonderd voet zaten we nog in de wolken. (212)

2175
We hadden de hele kerstvakantie last gehad van ijzel en laaghangende bewolking; de startbaan was bedekt met een dikke ijslaag. (213-214)

2176
De volgende dag om twaalf uur was de bewolking voldoende opgetrokken. (214)

2177
Op Bitburg hing de bewolking nog steeds op zeshonderd voet. Het wolkendek was rafelig aan de onderkant en van boven gelaagd en onbestendig; het zicht was vijf mijl, maar er dreigde regen. (215)

2178
De onderdelen zouden vijf seconden na elkaar opstijgen en ze zouden zich onder het wolkendek bij elkaar aansluiten als dat mogelijk was, zodat ze er alle vier samen doorheen konden breken met één commandant en één stem over de radio. (215)

2179
De vier toestellen verdwenen heel snel in de wolken. (215)

2180
Het is misschien moeilijk voor te stellen, maar de tijd verstreek voor de kolonel en zijn volger op het moment dat ze de wolken in vlogen in een ander tempo, dat niet in gewone seconden kan worden berekend. (216)

2181
De laatste paar seconden, onder de wolken, toen hij in een haast verticale duik de zichtbare wereld binnenknalde, moeten voor de kolonel de totale ineenstorting van de realiteit zijn geweest. (216)

2182
Alleen stilte en wat laagvliegende donkere vogels onder de winterse wolken. (217)

2183
Ik roep New Orleans op voor het weer op de plaats van bestemming: verspreide bewolking en een zicht van tien mijl, antwoorden ze, maar onder me zie ik een ononderbroken wolkendek, het weerbericht ten spijt. Dan begint de bewolking te breken, niet meer dan vijf minuten van mijn bestemming, en zie ik lichtjes. (236)

2184
Alles stortte in, de paleizen, de torens tot in de wolken. (258)

2185
In het donker hingen de wolken laag boven Santa Monica in de verte – daaronder zat een streep licht gevangen. (357)

2186
Hij begon met muziek van Wagner en beelden van een Junker-transportvliegtuig dat door etherische wolken vloog om de Duitse leider naar de oude stad te brengen. (382)

2187
Aan het eind van een drukke weg werd onder grijze wolken mijn schip in gereedheid gebracht voor vertrek. (420)

2188
De lucht is bewolkt en het luchtafweergeschut angstaanjagend. (426)