zondag 4 december 2016

los ingeslagen 339



29 maart 2002

Het mooie weer duurt nu al drie dagen, en dat is opmerkelijk lang tegenwoordig. Ik maak met P. op deze Goede Vrijdag een wandeling door de Loweiden (vanaf de Ryckeveldestraat).

*

(…)

*

(…)

*

Het is nu half elf en ik weet nog altijd niet wat ik morgen in mijn vierde les (…) aan de cursisten moet vertellen… Ik stel ook vast dat ik daar in het geheel niet zenuwachtig van word.

*

(…)


30 maart 2002

Kwart over tien ’s morgens. Ik ben pas begonnen met de voorbereiding van mijn les (…) van deze namiddag. Ik word opgebeld: ik heb mij vergist, het is deze voormiddag, ik moest daar eigenlijk al zijn. Ik dus onvoorbereid naar (…), waar ik totaal improviserend een achttal cursisten toespreek. Hoe het in zijn werk gaat, begrijp ik niet, maar ik weet ze te boeien. Dit soort situaties – ik heb ze al eerder meegemaakt, op sollicitatiegesprekken of tijdens interviews – schenken mij de grootste voldoening: het gevoel dat alles wel op zijn pootjes valt en de bevestiging dat ik blijkbaar toch iets in mijn mars heb, iets te vertellen heb. Ik heb twee van mijn cursiefjes van mijn Standaard-tijd meegebracht (‘Gele ster’ en ‘Mestplankje ’), speel ze met branie uit als voorbeelden van hoe het kan.

*

Door deze onverwachte verschuiving in mijn dagplanning kan ik gaan fietsen met de wielervrienden. We rijden 70 kilometer en het gaat wonderwel…

*

Met de kinderen naar De Nieuwe Snaar in de Stadsschouwburg. Een explosie van energie, creativiteit en muzikaal meesterschap.

*

Op tv zie ik nog in een bijzonder flitsende en mediamieke Franse praatshow Juliette Binoche samen met Alain Finkielkraut. De filosoof neemt het op voor Israël (dat sinds kort in een open oorlog met de Palestijnen is verwikkeld). Hij verwijt Binoche dat ze onlangs haar steun heeft verleend aan een vredesmars; hij tekent bezwaar aan tegen een van de ordewoorden van de betoging. Binoche heeft de kleine lettertjes niet gelezen. Ze is duidelijk aangedaan door het verwijt. Dan gaat het over de joden. Finkielkraut doet de actrice iets zeggen over de Holocaust, waarop zij in tranen uitbarst. Een vreemde situatie al bij al: in een context van emo-tv en sensationalisme (waarbij de gasten zich duidelijk niet opperbest voelen) is hier duidelijk sprake van een intens, oprecht moment van gewetenswrijving en verdriet. Binoche (…) is niet alleen mooi en sympathiek, maar ook intelligent en uitermate gevoelig…


31 maart 2002

In het radioprogramma ‘Titaantjes’ is Jozef Deleu te gast. Ooit ben ik met hem gaan middageten. Nu hoor ik er niet meer bij. Dat wringt, ik kan dat niet ontkennen. Heb ik kansen verspeeld?

*

We gaan met het hele gezin wandelen in Ryckevelde. Ik beleef een erg mooi moment met T.. Hij zegt mij uitdrukkelijk dat hij graag met mij gaat wandelen omdat we dan altijd zo’n goede gesprekken hebben. Ik gloei! Het vooruitzicht van een mooie en hopelijk tegen de nakende puberteit opgewassen verstandhouding met mijn oudste zoon.

*

Beide oma’s komen op deze Paasdag middageten. We spreken over de Kerk en religiositeit. (…)

*

Ik ga fietsen (het is nog altijd erg mooi weer), en daarna voetballen met de kinderen op het Schuttershof. We kijken televisie (‘Het Peulengaleis’), waarna ik nog wat voortwerk aan mijn notities over de reis naar Zweden (...).

*

P. (…) verteert maar moeilijk de wending op haar werk. En ze voelt zich voortdurend moe…

*

Bij het zappen laat in de avond komen we uit bij een ‘voorstelling’ van het Cirque du Soleil. ‘Voorstelling’ is een veel te zwak woord voor de opeenstapeling van zwaartekracht-tartende onwaarschijnlijkheden. Een heel bijzondere schoonheid…