29 maart 2002
Het mooie weer duurt nu al drie dagen, en dat is opmerkelijk
lang tegenwoordig. Ik maak met P. op deze Goede Vrijdag een wandeling door de
Loweiden (vanaf de Ryckeveldestraat).
*
(…)
*
(…)
*
Het is nu half elf en ik weet nog altijd niet wat ik morgen
in mijn vierde les (…) aan de cursisten moet vertellen… Ik stel ook vast dat ik
daar in het geheel niet zenuwachtig van word.
*
(…)
30 maart 2002
Kwart over tien ’s morgens. Ik ben pas begonnen met de
voorbereiding van mijn les (…) van deze namiddag. Ik word opgebeld: ik heb mij
vergist, het is deze voormiddag, ik moest daar eigenlijk al zijn. Ik dus
onvoorbereid naar (…), waar ik totaal improviserend een achttal cursisten
toespreek. Hoe het in zijn werk gaat, begrijp ik niet, maar ik weet ze te
boeien. Dit soort situaties – ik heb ze al eerder meegemaakt, op
sollicitatiegesprekken of tijdens interviews – schenken mij de grootste
voldoening: het gevoel dat alles wel op zijn pootjes valt en de bevestiging dat
ik blijkbaar toch iets in mijn mars heb, iets te vertellen heb. Ik heb twee van
mijn cursiefjes van mijn Standaard-tijd
meegebracht (‘Gele
ster’ en ‘Mestplankje
’), speel ze met branie uit als voorbeelden van hoe het kan.
*
Door deze onverwachte verschuiving in mijn dagplanning kan
ik gaan fietsen met de wielervrienden. We rijden 70 kilometer en het gaat
wonderwel…
*
Met de kinderen naar De Nieuwe Snaar in de Stadsschouwburg.
Een explosie van energie, creativiteit en muzikaal meesterschap.
*
Op tv zie ik nog in een bijzonder flitsende en mediamieke
Franse praatshow Juliette Binoche samen met Alain Finkielkraut. De filosoof
neemt het op voor Israël (dat sinds kort in een open oorlog met de Palestijnen is
verwikkeld). Hij verwijt Binoche dat ze onlangs haar steun heeft verleend aan
een vredesmars; hij tekent bezwaar aan tegen een van de ordewoorden van de
betoging. Binoche heeft de kleine lettertjes niet gelezen. Ze is duidelijk
aangedaan door het verwijt. Dan gaat het over de joden. Finkielkraut doet de
actrice iets zeggen over de Holocaust, waarop zij in tranen uitbarst. Een
vreemde situatie al bij al: in een context van emo-tv en sensationalisme
(waarbij de gasten zich duidelijk niet opperbest voelen) is hier duidelijk
sprake van een intens, oprecht moment van gewetenswrijving en verdriet. Binoche
(…) is niet alleen mooi en sympathiek, maar ook intelligent en uitermate
gevoelig…
31 maart 2002
In het radioprogramma ‘Titaantjes’ is Jozef Deleu te gast.
Ooit ben ik met hem gaan middageten. Nu hoor ik er niet meer bij. Dat wringt,
ik kan dat niet ontkennen. Heb ik kansen verspeeld?
*
We gaan met het hele gezin wandelen in Ryckevelde. Ik beleef
een erg mooi moment met T.. Hij zegt mij uitdrukkelijk dat hij graag met mij
gaat wandelen omdat we dan altijd zo’n goede gesprekken hebben. Ik gloei! Het
vooruitzicht van een mooie en hopelijk tegen de nakende puberteit opgewassen
verstandhouding met mijn oudste zoon.
*
Beide oma’s komen op deze Paasdag middageten. We spreken
over de Kerk en religiositeit. (…)
*
Ik ga fietsen (het is nog altijd erg mooi weer), en daarna
voetballen met de kinderen op het Schuttershof. We kijken televisie (‘Het
Peulengaleis’), waarna ik nog wat voortwerk aan mijn notities over de reis naar
Zweden (...).
*
P. (…) verteert maar moeilijk de wending op haar werk. En ze
voelt zich voortdurend moe…
*
Bij het zappen laat in de avond komen we uit bij een
‘voorstelling’ van het Cirque du Soleil. ‘Voorstelling’ is een veel te zwak
woord voor de opeenstapeling van zwaartekracht-tartende onwaarschijnlijkheden.
Een heel bijzondere schoonheid…
