Van gisteren zou ik kunnen onthouden dat ik op de trein de avontuurlijke reisverhalen die V. vertelde – raften en cruisen in Noorwegen, ballonvaren en door ongestolde asfalt rijden in Turkije – niet kon overtreffen, en ook hoeveel opgekropte spanning de gebroeders Coen in No Country for Old Men samenbrachten in een achteloos op een winkeltoog achtergelaten, zich langzaam openvouwend snoeppapiertje.
Vandaag moet ik werken in Brussel.
