Van gisteren wil ik onthouden dat op de departementale tussen Blangy-sur-Bresle en Envermeu alles leek samen te komen, zodanig dat ik een moment van opperste verzoening beleefde: het landschap, dat ik daar altijd prachtig heb gevonden, de wolken en de regen die er iets extra dramatisch aan gaven, de muziek die de iPod net op dat moment voorschotelde, het fotograferen en, niet het minst, de boodschap die S. me stuurde: ‘Plots was je weg en ik dacht weet hij het wel.’ Ook het gesprek over bepaalde privé-aangelegenheden dat ik met N. op het terras van zijn buitenverblijf nabij Honfleur voerde, in de warmte van de ondergaande zon, wil ik koesteren.
Vandaag heb ik een vrije dag, die zal worden ingenomen door fietsen (als het weer het toestaat), boodschappen, lectuur, eten bereiden en het gezelschap van mijn gastheer.
