Van gisteren wil ik onthouden dat we tot de conclusie kwamen dat De broers Karamazov na meer dan 130 jaar nog altijd stof tot nadenken oplevert, dat N. heel blij was met mijn werkstukje, en dat we van Melancholia van Lars von Trier leerden dat we tot het bittere einde voor onze dierbaren moeten zorgen.
Vandaag moet ik werken voor de Poëziekrant en heb ik een belangrijk gesprek met T. en P.
