29 * 28,20 * 1485

Wat je allemaal ziet op zo’n fietsritje, je kunt het zo gek niet verzinnen: niet één maar twee kleine bonte spechten (samen), een tegemoetrijdende vuilniswagen die niet uitwijkt zodat je in laatste instantie zelf de berm in moet, een paard dat schrikt van je rode wielertruitje, een uitgeschudde vuilniszak in de pas gemaaide graskant, een troep koeien die van de wei rechts van de baan naar de wei links van de baan wordt geleid – je moet daar even halt voor houden. Ik rijd een paar keer mijn korte rondje, uitzonderlijk om half negen ’s morgens. Geen slecht idee: je wordt er wakker van, de lucht is beter, en na de douche start je fris en monter aan de dag. Van de rit van gisteren moest ik nog vertellen dat mijn ketting rechts van het buitenste voorblad belandde en dat ik er in slaagde hem met mijn voet terug op te leggen zodat ik mijn handen niet smerig moest maken – en een week of drie geleden, dat vergat ik toen ook te melden, schiet mij nu te binnen, vloog er bijna een op lage hoogte overstekende merel tegen me aan. Fietsen is een mooie verzameling aanleggen van op zich onbeduidende, losstaande, zinloze feiten.