241208
EEN LATE SINT
Ik wandel door de Langestraat. In de etalage van tweedehandsboekenzaak Sue Ryder ligt niets noemenswaardigs, of het zou de goedkope uitgave van dat dikke, mij al herhaaldelijk aanbevolen boek van Anjet Daanje moeten zijn waarvan ik de titel maar niet kan onthouden – al weet ik wel dat de dieren dromedaris en ooievaar erin voorkomen. Het boek ligt daar voor de helft van de prijs die ik ervoor, nieuw, heb betaald. Daanje en haar diergaarde zijn ondertussen onderaan de stapel ‘te lezen’ verzeild geraakt – zoals zoveel andere boeken, al troost ik mezelf met de wetenschap dat niet alle ‘te lezen’ boeken onderaan de stapel kunnen belanden want anders zou het geen stapel zijn, uiteraard. Wat verderop in de Langestraat sta ik even stil voor een oude muur van de voormalige kazerne, nu het gerechtsgebouw, bij de bronzen plaquette voor de 111 gesneuvelden die van hieruit in het begin van de Eerste Wereldoorlog ten strijde trokken. Ik verwonder mij over het bizar afgeronde getal: drie staande cijfers voor de gevallenen. Ik word tijdens mijn, in vergelijking met het leed van die jongemannen, totaal irrelevant gemijmer hierover afgeleid door een rinkelend belletje. Ik kijk op en zie nog net een Sinterklaas met zijn hulpje – ik krijg niet de tijd om te zien of het een witte roetpiet is dan wel een roetpiet van kleur – een café betreden. Ze zullen dorst hebben zeker? Of misschien moet de Sint dringend kaka doen? Enfin, een mens denkt van alles als hij niet echt bewust denkt. Ik overweeg dat deze Sint in elk geval vandaag de achtste december twee dagen over tijd is. De aanblik bezorgt mij in deze beangstigend lege Langestraat een beklemmend gevoel. Het beeld van de zorgvuldig uitgedoste kindervriend – met knalrood kleed, mijter en vergulde staf – steekt schril af tegen het wezenloze grijs van de omgeving waar ook de op dit vroege uur in de miezerige ochtend nog niet ontstoken kerstverlichting niets aan vermag te verhelpen. Even vind ik het jammer dat ik niet op tijd mijn fototoestel kon bovenhalen om de goedheiligman in een pakkend sfeerbeeld te vereeuwigen, maar kijk, hier is hij dan toch in dit stukje gered.
