Paardensport is inderdaad een vorm van dierenmishandeling en hoort niet thuis op een olympiade. En elders ook niet, eigenlijk.
Ik hoor dan ook met verbazing de ruiter spreken: 'Mijn paard is mijn beste vriend.' En: 'De oefening ging ging goed want hij (het paard dus) doet dat graag.'
En dan vraag ik me af: zijn die mensen, die een buitengewoon intense en toch vaak liefhebbende en, afgezien van het beulswerk, liefdevolle omgang met hun dieren hebben, dan werkelijk zo verblind? Kan een paard een beste vriend zijn? Wat zegt het over die ruiter, dat een dier zijn beste vriend is? Kan een paard bepaalde tegennatuurlijke handelingen 'graag doen'?
