Hij had Florence voorgelezen uit een gids waarin stond dat duizenden jaren beukende stormen de grootte van de kiezels langs de dertig kilometer strand hadden geschift en gesorteerd, en dat de grootste stenen aan de oostkant lagen.
Ian McEwan, Aan Chesil Beach, 21
ǁ
De kiezels zijn perfect afgerond door duizenden jaren beweging met de kracht van de zee. In de buurt van Portland zijn ze vuistgroot, maar bij West Bay hebben ze het formaat van een druif (…).
Raynor Winn, Het zoutpad, 277
ǁ
Het getij heeft daar een massieve dam van grijze kiezelstenen opgeworpen. Als je westwaarts loopt worden de stenen steeds kleiner, alsof ze met de hand zijn gesorteerd, om twaalf mijl verderop te eindigen in grof zand.
John Bayley, Elegie voor Iris, in: Iris, 40
