voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
11 maart 2011
ANDERS
Hoe moeten we leven als deze manier niet de goede is? Anders. ‘Anders gaan
leven’: zo heette de eerste groene partij in Vlaanderen. Voluit: AGALEV. Dat is
intussen veranderd, de groene partij heet nu [in 2011, het uitroepteken is er inmiddels
alweer afgevallen] ‘Groen!’. Het ‘anders’ zit nu in dat typografische
frivoliteitje met het uitroepteken in de naam. Er zijn nog partijen die zich een
dergelijk afwijkend gedrag hebben gepermitteerd. Zo werd de vroegere
oerdegelijke CVP opeens CD&V [nu cd&v, onderkast]. Dat was du jamais vu! Dat derde teken van
de vier, dat geen letter is, die ‘&’ dus, dat is een ‘ampersand’. Daar had
voorheen amper iemand van gehoord – het was dus even uitleggen geblazen.
‘&’ betekent ‘en’. Je moet dus zeggen: ‘C, D en V’. Die 'C' bleef min of
meer dezelfde lading dekken maar dat ondertussen de ‘V’ een andere inhoud
meekreeg, had in het typografische tumult schier niemand opgemerkt: de partij
van de christendemocraten is niet meer ‘volks’ of ‘van het volk’, maar ‘Vlaams’
– en dat is iets heel anders. Van een stille omwenteling gesproken. ’t Is bijna
een sluikse. Of een achterbakse. Ook de socialisten deden hun duit in het zakje
waar het aankomt op typografische revoluties. Waar zij vroeger, dat wil zeggen
in de periode na de Belgisch-unitaire BSP, heel gewoon SP heetten,
Socialistische Partij, bleek dat ineens niet meer genoeg, blijkbaar. Het moest
ánders, en dat werd het dan ook: het werd ‘sp.a’ [tegenwoordig Vooruit]. U ziet
de belangrijke vernieuwingen: een bescheiden, om niet te zeggen volkse of zelfs
arbeideristische onderkast in plaats van die arrogante kapitalen, een
strategisch opgestelde punt en dan die ‘a’, die, wat had u gedacht, ‘anders’
betekent. ‘sp.a’ – al even lastig voor scribenten en gebruikers van het
tekstverwerkingsprogramma Word als dat uitroepteken van de groenen – betekent,
u raadt het niet: ‘socialistische partij anders’. Socialistische partij wat?
Socialistische partij ánders. Neen, arbeideristisch is dit niet. Daarvoor is
het veel te gesofisticeerd. 't Is eerder een speeltje van designers die in een
loft wonen en cappuccino's tanken uit hun Senseo.
Achter deze grappenmakerij van de partijstrategen gaat natuurlijk veel onmacht
schuil. Bijvoorbeeld dat er in deze wereld geen ‘anders’ mogelijk is. We zitten
allemaal in hetzelfde schuitje. Het enige wat je nog kunt doen, is sleutelen
aan de façade.
