DONKERE DAGEN
Dat het effenaf lauw is, en vochtig – neen, dat draagt ook niet bij tot de feestvreugde. Het is de tijd van het jaar dat het jaar zich naar zijn einde sleept, een annus horribilis in meerdere opzichten. Ik weet wel, er schuilt veel goede wil achter het ophangen van een paar honderd meter ledlichtjeslinten. Geen kwaad woord daarover: ik waardeer de inspanningen van het buurtcomité. Die mensen geven gestalte aan de hoop op gemeenschapsgevoel. En wat doe ik?
Ik stap om kwart over zes de straat op voor een korte wandeling naar de bakker. Ik passeer de kerstboom in het park en het huis van Huib Hoste in de Maria van Bourgondiëlaan. Een hond komt de hoek om, gevolgd door een leiband, gevolgd door een man. ‘Goedemorgen,’ zeg ik. ‘Goedemorgen,’ zegt de man. Aan de intonatie hoor ik dat vriendelijkheid ook voor hem geen vanzelfsprekendheid is. Vanzelf spreken.
Wat verderop floept een licht aan. Dat doet het telkens ik hier passeer wanneer het al of reeds donker is: een te gevoelig afgestelde sensor. Op de Bevrijdingslaan komt het ochtendverkeer op gang. Aan de Buffelbrug sla ik rechtsaf, de laan in die genoemd is naar de eerste koning der Belgen. Hij landde in De Panne – daar staat nu nog een monument om dat te memoreren. Ik memoreer Sam D., die daar ooit eens iets deed, met dat monument.
In de boom naast elektrozaak Keukeleire overleggen de kauwen over wat ze vandaag eens zullen doen. Koppelgewijs fourageren, zoals elke dag? En dan weer, na een luidruchtige samenscholing bij valavond, in de late namiddag dus, allemaal samen de boom in? De zoon van de uitbaters van de elektrozaak, waar ik nog nooit iemand heb zien binnengaan of buitenkomen, heet Jens. Hij is een profwielrenner op zijn retour.
Nog eens rechts en terug mijn straat in. Het trottoir ligt hier nog steeds opengebroken na de werken van enkele weken geleden. Volgend jaar start de heraanleg van de hele straat. Dat wordt maandenlang lawaai en ploeteren in de modder. Maar het resultaat zal mooi zijn, heb ik al gezien op de informatiedag in het parochiecentrum.
En dan valt mijn oog op de feestverlichting. Duizenden ledlichtjes herinneren mij aan de tijd van het jaar. Nog een paar dagen en het is weer tijd voor een nieuw begin.
