Ik heb de job aanvaard omdat ik even niets anders had waarmee
ik, zonder er al te veel moeite voor te moeten doen, in mijn basisbehoeften kan
voorzien. Niet dat het goed betaalt om, in dienst van het Tourism Office, de
punkbeweging levendig te houden in het Londense straatbeeld, maar ’t is toch
ook niet niets. Alle Bollocks nog aan
toe!, een mens moet zijn gas betalen, en zijn huur, en af een toe een rondje lager in de pub voor de overlevende vrienden
van weleer, en eens om de maand of twee (de frequentie neemt af) de nieuwe cd
van een van de toenmalige coryfeeën die nog weet mee te draaien in die door al dat
kopiëren en downloaden besodemieterde platenbusiness. (Voor hun optredens ben ik
te oud geworden – er is een nieuwe generatie publiek voor en onlangs mocht ik
niet binnen in zo’n ondergronds kelderzaaltje, zogezegd omdat er geen plaats
meer was maar ik weet wel beter: ik zou met mijn gegroefde kop het jonge geweld
kunnen afschrikken.) Ja, nu struin ik dus de straten af, ten einde het Londens punkcachet
– sluitspelden, Schotse ruit, army boots en hanenkamkapsel – levendig te
houden. Ik heb gelukkig het uitdijen weten te beperken, zo kan ik nog in m’n Casualties-jasje
– ik herinner me als de dag van gisteren wat een klus het was er al die
spijkers doorheen te jagen! Hanenkamkapsel…? Nuja, dat is er helaas niet meer
bij. Het goedje dat we er in de jaren tachtig elke dag inwreven, heeft zijn
werk gedaan, blijkbaar. Ik zei toen al dat het geen gezond spul was maar ja,
daar haalden wij onze neus voor op. God
Shave The Queen!
