19 maart 2013
In de weekendkrant laat de Izegemse politicus Geert
Bourgeois weten dat hij de volgende minister-president van Vlaanderen wil
worden. ‘Het zou een mooi orgelpunt op mijn carrière zijn’ – ik parafraseer
hier en ook verderop. Bourgeois verkondigt ook, en passant, dat de enige inzet
van de verkiezingen van 2014 de ‘totale autonomie’ van Vlaanderen wordt: ‘alle’
bevoegdheden moeten worden overgeheveld. De N-VA (Nieuw-Vlaamse Alliantie) moet
met minstens 40 procent van de Vlaamse stemmen ‘incontournable’ worden, om het
met een mooi Frans woord te stellen; met zo’n uitgesproken uitslag zullen, met
de hulp van Open Vld en CD&V, de Walen niet anders kunnen dan instemmen met
de boedelscheiding.
De Walen laten verstaan dat ze desnoods alleen met België
voortdoen, CD&V zegt zich voorlopig te willen beperken tot het uitvoeren
van het Vlaams regeerakkoord en de zesde staatshervorming, de opiniepeilingen
(waar we de laatste tijd al veel minder van horen dan vlak voor de
gemeenteraadsverkiezingen) geven de N-VA op dit ogenblik 33 procent van de
Vlaamse stemmen.
Het heeft er alle schijn van dat Bourgeois voor zijn beurt
gesproken heeft. Hij werd dan ook al door zijn partijgenoten teruggefloten:
niet hij maar De Wever wordt het boegbeeld van de verkiezingen. Weyts, Jambon
et tutti quanti ventileren het respect voor de stichter van hun partij maar slagen
er toch niet echt in om hun ongenoegen te verhullen. Na de overhaaste en
blijkbaar op te weinig harde feiten gestoelde aanval op het ACW (zie het proces
dat verkenner De Decker aan zijn broek gesmeerd krijgt – uitspraak wordt
verwacht vlak voor de verkiezingen volgend jaar), is dit een tweede barst in
het N-VA-bastion.
Bourgeois’ ontboezemingen hebben het voordeel dat de ware aard
van het beestje, die iedereen al kende want het staat in de statuten van de
Vlaams-nationalistische partij, nu open en bloot komt te liggen: niemand kan er
nu nog aan twijfelen dat de N-VA niets anders wil dan separatisme; de term
confederalisme is niets anders dan een formule die wordt ingezet om het tweederde
van de N-VA-kiezers dat de splitsing van België niet wil een rad voor de ogen te draaien. Met zijn niet door de
apparatsjiks van zijn partij gesteunde soloritje op de roetsjbaan van zijn
politieke natte droom heeft Bourgeois voor duidelijkheid gezorgd en wij moeten
hem daar dankbaar voor zijn.
Ik ben benieuwd hoe de coalitiegenoten van de N-VA in de
Vlaamse regering zullen reageren op dit openlijke statement van de
viceminister-president, dat inhoudt dat hij niet langer van plan is het
regeerakkoord uit te voeren, of dan toch alleszins dat hij van plan is om iets
ánders uit te voeren – want in dat regeerakkoord staat niets over Vlaamse
onafhankelijkheid. Er is morgen een actualiteitsdebat in de plenaire zitting van
het parlement. Het valt te vrezen dat na een rondje obligaat gescheld de
plooien zullen worden gladgestreken en de meerderheidspartijen het geschil in
elkaar zullen laten zakken als een mislukte plumpudding op een veel te koude
voorjaarsdag.
