Terwijl ik in Somerset House naar de prachtige foto’s van
Saul Leiter sta te kijken (van wie ik in Charleroi een paar jaar geleden de
tentoonstelling miste), word ik aangesproken door een man die me in meer dan
één opzicht aan X. doet denken: fysionomie, schutterigheid, melomaan tot in het
voorkomen, intellectueel, ietwat excentriek. Hij vraagt me iets
technisch-Testaankoopachtigs over het fototoestel dat over mijn schouder hangt,
en we raken aan de praat over fotografie als een goede manier om op een nieuwe
manier naar de werkelijkheid te kijken. Een kort contact, dat echter wel een
zin in zich draagt. Ik geef de man mijn blogadres. Ik heb niets meer van hem
gehoord.
