Van gisteren wil ik onthouden hoeveel plezier het me deed dat in De Panne, toen ik van de bakker terugkeerde, een mij totaal onbekende man heel uitdrukkelijk ‘goede morgen’ zei, dat ik herkende wat P. me vertelde over Montecatini want ik had er nog maar net over gelezen maar waar?, en dat we het hadden over nationalisme. Ik wil ook het beeld onthouden in de film van Ken Loach van de pleurante die het lied ‘The Wind that Shakes the Barley’ zingt bij het lijk van de zeventienjarige jongen die is doodgeslagen omdat hij het vertikte zijn naam in het Engels uit te spreken. (in de link tussen 7:30 en 8:30)
Vandaag moet ik drukproeven gaan nalezen in Gent. Deze namiddag kan ik Proust lezen. Vanavond komt G. eten en wil ik vroeg naar bed.
