Hoi Pascal,
Ik las zojuist je bespreking van Dood in Venetië van Thomas Mann. Het is mooie, adequate bespreking en ik wil alleen wat toevoegen. Je refereert aan de film van Visconti, een prachtige film die auditief drijft op het langzame deel uit de vijfde symfonie van Mahler, tot vervelends toe helaas. In de tijd dat Visconti zijn film aan het draaien en monteren was, werkte de componist Benjamin Britten aan een opera Death in Venice. Visconti's film draaide al in de bioscopen voordat Britten zijn opera af had. Britten heeft welbewust nooit naar de film gekeken om zich niet te laten beïnvloeden. Helaas was Britten ernstig ziek toen zijn opera in première ging. Film en opera verschillen enorm, het enige raakpunt is de muziek van Mahler waar Britten een groot bewonderaar van was. Origineel in het libretto van Death in Venice is, dat Britten diverse personages uit het boek door dezelfde zanger laat spelen, daarmee suggererend dat ze stuk voor stuk de personificatie zijn van een duister, woekerend (duivels) proces. Het is een prachtig libretto, het is adembenemende muziek, ik kan je het werk van harte aanbevelen.
groeten,
Jan-Willem
