zaterdag 16 januari 2016

reactie



We kunnen niet onverschillig blijven. We moeten partij kiezen. A of B. Binnen of buiten. Links of rechts.

Nochtans breng je zelf een derde positie in het vizier: een openheid die zich niet laat overmeesteren, een openheid die zich niet laat verkrachten.

Geen onverschillig naast-elkaar, geen versmolten in-elkaar, maar een betrokken met-elkaar. Concreet?

Tussen het onverschillig verder consumeren binnen de hermetisch afgesloten muren van het winkelcentrum dat men als ideale wereld ziet en het zich schuldig voelen als men zelf geen vreemdeling in eigen huis haalt, kan men ook effectief de handen uit de mouwen steken of intellectuele arbeid verrichten of geld vrijmaken voor een oproep tot en realisatie van een menswaardige, gecontroleerde opvang en verspreiding van de aangestranden. Dat we daarin schromelijk tekortschieten, daarvan getuigt helaas het beschamend journaal van deze avond 15 januari: veruit het grootste item betrof een, door het noodweer, aantal onder water gelopen huizen en kelders, waarbij her en der het rampenplan was geactiveerd en een burgemeester te kennen gaf dat die noodsituatie haar uit haar slaap zou houden, gevolgd door minder belangrijke items zoals de vluchtelingen van Calais die weigerden hun intrek te nemen in comfortabele containers, het in Zwitserland in beslag nemen van bezittingen van vluchtelingen als onderpand voor de later te innen vergoeding van hetgeen hun aanwezigheid de Zwitser kost, het in hechtenis nemen van reddingswerkers op Lesbos, beschuldigd van mensensmokkel en dus van profitariaat... om dan te besluiten met de allegorische vaststelling dat door het slechte weer het verkeer bijzonder moeizaam loopt, maar geen reden is tot ongerustheid: in de skigebieden, beste mensen, is er geen enkel probleem!

De reclame na het journaal bracht het cynische orgelpunt. In het beeld van een kustlijn met op de voorgrond in het zand een lachende rechtzittende teddybeer, verschijnt de tekst: Jetair - Discover your smile!

Ignace L.