zaterdag 30 januari 2016

vierenvijftig 111


23 januari 2016

zaterdag

VEILING / GESANDWICHT

Ik loop even binnen in de verkoopzaal. Er zijn twee kijkdagen, voor de openbare veiling van maandag. Mannen snuisteren. Ze schatten de vazen, serviezen, bestekken die op de tafels liggen uitgestald. Het zijn vooral oudere mannen, dat valt heel erg op. Tegen de muren van de zaal staan antieke kasten. Ik luister een gesprekje af dat iemand van de veilingzaak voert met een niet zo ervaren klant. ‘Tien of vijftien jaar geleden,’ zegt hij en hij wijst een kast aan, ‘zou deze hier zeker 200.000 frank waard zijn geweest. Nu zullen we blij zijn als we er 200 euro voor krijgen. De hele markt is in elkaar gezakt. Een kwestie van vraag en aanbod: er wordt heel veel te koop aangeboden en de belangstelling is gering.’ Ik loop tussen de panelen waaraan schilderijen zijn opgehangen aan een vleeshaak. Veel brol en derderangsschilderkunst, maar mijn blik van bescheiden kenner ontwaart toch ook een paar kundig geschilderde landschapjes. Als zo’n kast maar 200 haalt, dan moet zo’n schilderijtje toch best te doen zijn? Ik denk dat ik maar eens naar die veiling zal gaan. ¶

S. komt langs. We hebben het over Willem Frederik Hermans. ‘Wist jij dat van zijn zus?’ Neen, ik wist dat ook niet. De zus van Willem Frederik, Cordelia heette ze, of Corry, pleegde zelfmoord. Dat heeft, volgens biograaf Willem Otterspeer, WFH danig beïnvloed – wat logisch lijkt. Het doet S. aan haar vader denken, die tijdens de oorlog twee broers verloor. Een die een jaar jonger en een ander die twee jaar ouder was. Hij zat dus gesandwicht tussen twee doden, twee onvervulde verwachtingen – en in die situatie moest hij het waarmaken. Wat hem behoorlijk gelukt is. Maar hij sprak nooit over zijn dode broers. Ik hoor S. denken dat ze er misschien niet genoeg naar gevraagd heeft. (...) ¶