Na meer dan twee jaar afwezigheid uit het wielerpeloton –
enfin, -tonnetje – bestaande uit de
wielervrienden van de zondagvoormiddag ofte, naar de voorzitter (el presidente) genaamd, de Cartones; na meer dan twee jaar dus van
niet geregeld meefietsen op de wekelijkse uitstapjes-op-trainingstempo, was het
vandaag al meteen waaiers vormen geblazen in de winderige Polderstreek tussen
Aarden- en Oostburg. Ik nestelde mij comfortabel achterin en zag hoe de
schaduwen van mijn kompanen zich aaneenregen tot een unbreakable chain.
