241116
KERSTLIEDJE
Spinvis heeft een nieuwe plaat. Het is een kerstplaat: ‘Lutke Krub en zeven kerstliedjes’. Dat verneem ik terwijl ik om kwart voor elf ‘s avonds, na een bewogen dag, foto’s aan het selecteren ben en ondertussen naar de radio luister. Een van de liedjes op die plaat heet ‘Zonder naam’ en Michaël Robberechts draait het. Ik luister. Ik luister heel goed want Spinvis trekt, ook nu weer, al mijn aandacht naar zich toe. Hij zingt over het graf van een soldaat van twintig jaar. Ik neem de tekst erbij: ‘In de stilte zong een merel / In de heuvels lagen daar / De verloren dode zonen / Als broeders naast elkaar / Ze hielden van een bord spaghetti / En van dezelfde muziek / In hun handen de geweren / Uit dezelfde fabriek.’ Het lied en de ingetogenheid waarmee Erik de Jong het brengt ontroeren me. Ik zoek en vind het op YouTube, en daar dwaal ik af naar een opname van een publiekloos concert op het strand van het eiland Vlieland en word in no time verliefd op de celliste die ook zingende zaag en keyboards speelt en daarbij ook nog backing vocals zingt, onder meer op het bijzonder mooie ‘Aan de oevers van de tijd’, wat mij betreft een van de allermooiste Nederlandstalige liedjes en zelfs liedjes tout court. Planetair, kosmisch. (Ik sla, voor het gemak, het intergalactische in één beweging over.)
https://www.youtube.com/watch?v=P64cWocDS2k&ab_channel=ExcelsiorRecordings
https://www.youtube.com/watch?v=Hm6Gn4MIuLk&ab_channel=IntoTheGreatWideOpen
– ‘Aan de oevers van de tijd’ vanaf 10:18
