Q*T*R
Voor het overige is alles daarover al gezegd, ik hoef daar zelf niets meer aan toe te voegen. Ik had het er eerder al over, onder meer in notitie 93, hoe ‘ze’ ons het voetbal hebben afgepakt.
Enkel deze anekdote.
Gisteren belandde ik in de wachtrij voor het enige geopende loket van het laatste fysieke postkantoor van West-Brugge toevallig achter André. André woont bij mij om de hoek – ik kom hem soms op straat tegen, misschien twee keer per jaar, en dan beginnen we telkens over het voetbal. Ik weet dat André van voetbal houdt en voor mij doet het er niet toe waarover we praten – ik ben al blij met een gesprekje *tout court*, ongeacht het onderwerp.
En dus tikte ik hem op de schouder en sprak hem aan.
‘Ben je er klaar voor?’
André kijkt om, groet me en kijkt dan verbaasd: ‘Waarover heeft hij het in godsnaam?’
‘Voor de Mundial’, zeg ik. Ik weet wel dat ‘Mundial’ een term is van twintig WK’s terug, maar het is een woord dat voor mannen van onze generatie refereert aan het wereldkampioenschap voetbal.
‘Ach,’ zegt André. ‘Het is dit jaar toch niet hetzelfde als anders.’
André vertolkt perfect mijn gevoel. Maar misschien niet om dezelfde redenen. Ik peil naar de motivatie achter zijn verzuchting.
‘Zo in de herfst, dat is toch niet zoals een WK moet zijn,’ licht André zijn wrevel toe. ‘En ja, Qatar hé.’
‘Tja. Qatar.’
‘Hoorde je het al, dat ze daar nu toch geen pinten mogen drinken in en rond de stadions?’
Ja, dat hoorde ik vandaag. Het is een item in het nieuws. Geen alcohol in Qatar.
‘Zolang ze het ons niet verbieden om thuis pinten te drinken terwijl we naar de matchen van de Rode Duivels kijken,’ zeg ik gevat.
Ik ontwijk met dit grapje het onvermijdelijke moraliserende en al te gemakkelijke gesprekje over het nu al besmeurde WK. ‘Bloed aan de paal’-twee-punt-nul. Fraude, omkoperij, mensenrechten, slavernij, zesduizend doden, ecologische waanzin en nu dus een alcoholverbod.
Ik vertel André niet dat ik me had voorgenomen om niet naar het WK te kijken. Al zal dat niet evident zijn, besef ik, want ik herinner mij hoeveel troost en positieve energie ik vier jaar geleden in het ziekenhuis uit het WK betrok. Bijvoorbeeld de wedstrijd tegen Japan, dat weergaloze derde doelpunt van de Belgen in blessuretijd: Courteois rolt uit naar Debruyne, Debruyne die het hele veld overloopt en dan de bal perfect in de loop plaatst van Meunier, die op rechts mee is opgerukt, Meunier die perfect voorzet, Lukaku die twee verdedigers aan de praat houdt door de bal te laten lopen, waarop Chadli de 3-2 binnen en België naar de kwartfinale knalt. Ik hoor nog de vreugdekreet weergalmen in de gang van de anders behoorlijk doodse revalidatieverdieping. YouTuber demolmetdesnor noemt dit staaltje ‘The Best Counter Attack Ever’, en dat kan niet ver benevens de waarheid zijn.
André vat mijn grapje niet als grapje op: ‘Ja,’ zegt hij, ‘zolang we nog thuis pinten mogen drinken van de IS-LAM.’ Met stemverheffing scandeert hij het woord – zoals Bono het woord ‘A-PART-HAAIT’ blaft in het prekerige parlando-onderdeel van de toch wel redelijk impressionante live-opname van *Silver and Gold* voor de film *Rattle and Hum*. (‘Am I bugging you? I don’t mean to bug ya!’).
Ik zie dat André niet gezien heeft dat er in de rij naast ons een vrouw-met-hoofddoek staat aan te schuiven. Binnen gehoorsafstand.
En overigens was dat WK in Rusland van vier jaar geleden natuurlijk ook het gevolg van een corrupte beslissing en niets anders dan een imagostunt van een – zoals intussen ten overvloede is bewezen – crimineel bewind. Vluchten kan niet meer.
