Elk huis heeft zijn eigen nummer.
Het plankier stopt aan de paal.
Het belendende perceel
blijft voorlopig braak en kaal.
In het bovenlicht accordeert
de kruis'lingse versiering
met moeders beenverband.
Ze heeft haar scheen bezeerd.
O zo gebald is mijn vaders hand.
Hij keert de rug naar telecommunicatie.
En ik, ik heb mijn vuistje pijn gedaan.
(met dank aan Didier Van De Steene voor het mogen delen van zijn foto)
