17 april 2016
zondag
 |
| © canvas |
Is er dan al eens een filosoof voor meer dan twee minuten op
tv ('Alleen Elvis...', met Alicja
Gescinska), dan heeft ze na drie kwartier nog altijd niets verteld. Behalve in
haar allereerste zin, nog in de voorstelling. Op de vraag wat de zin is van het
leven, zei ze daar: 'Er zijn voor de anderen'. Dat vond ik een zinvol antwoord.
Maar daarna: niets meer. Nog drie kwartier te gaan. Als het beter wordt, zal ik
het weten te zeggen.
*
Tweede en gelukkig laatste drie kwartier zit erop. Een schimmig
uitgewerkte these over de Oblomoviaanse onvrijheid, en enkele bemerkingen over
het feit dat we te vlug klaar zijn met ons oordeel over paus J-P I. En dat was
het dan, min of meer. Vernemen we dan nog in laatste instantie dat ze doceert
op de perceptie van de islam in het Westen, maar om daar enige gedachten aan te
wijden, daar was blijkbaar geen tijd voor. En voor de politieke situatie in
Polen al evenmin. Of zou het dan toch misschien aan het intellectuele gewicht
van de interviewer liggen? Hij presteerde het om geen enkele vraag te stellen over
waar ze op werkt, wat ze denkt, wat haar thema's zijn. Ze probeerde nog wel met
Oblomov en Wojtyła, maar hij ging er niet op in. De uitsmijter, dat ze voor
Canvas mag komen werken, tja, dat viel dan nog als een baksteen, moet ik
zeggen. Alicja had een jetlag van hier tot in Tokio, zo was in het begin van
het programma bekendgemaakt, en morgen moet ze al terug naar New York. Vlieg
ze, Alicja!
*
Dit programma, dat vorig seizoen zo goed was, gaat nu al
twee keer behoorlijk de mist in. Ja, vorige week met Tom Lanoye had ik ook de
indruk dat het format te nadrukkelijk de loop van het gesprek beïnvloedt. Het
is geen format, het is een carcan, of hoe zeg je dat, een curas? een karkas?
een dwangbuis? Thomas Vanderveken, hoe sympathiek en wellevend en voorkomend je
ook moge zijn: laat dat touchscreen toch voor wat het is en laat de gast zijn
of haar ding doen. Maar neen, sturen en regelen en de boel zogezegd in goede
banen leiden. Maar dat leidt tot niets, of toch tot niet eens de helft van wat
het had kunnen zijn. Laat het los! Stel je gedienstiger op! En besteed minder,
of misschien zelfs helemaal geen, aandacht aan de persoonlijke geschiedenis van
je gast. Laat hem of haar vertellen over wat hij/zij te betekenen heeft. Zo maakt
het feit dat de ouders van mevrouw Gescinska zich met nederig werk moesten
inlaten, en dat zij zich dus heeft opgewerkt, haar echt niet interessanter.
Hetzelfde deed zich al voor met Lanoye vorige week. Laat hem spreken over de
items en issues die nu hot zijn, dat verhaal van zijn moeder en de beenhouwerij
en zijn homohuwelijk, dat lezen we dan wel in de Story.
*
Van items gesproken, er was toch ook nog een grappig moment,
gisteren. Vanderveken zei dagt een van de fragmenten die niet aan bod waren
gekomen over de radicaliserende moslimjongeren ging. ‘Jammer,’ zei Vanderveken,
‘dat is een hot item.’ ‘Neen,’ repliceerde de filosofe, ‘God heeft er niets mee
te maken.’ Ze had haar gastheer verkeerd begrepen en bezegelde aldus, onbedoeld
uiteraard, de mislukking waarop dit programma was uitgedraaid. ¶
