De ontdekking van Frankrijk bewijst dat de buitenstaander vaak de beste kijk heeft. De Britse geleerde Graham Robb verzamelde een massa kennis over de bewoners, talen en gebruiken van het land dat wij nu Frankrijk noemen maar dat een veel complexere identiteit heeft dan dat uniformiserende toponiem doet vermoeden. Robb verkende Frankrijk per fiets en verzamelde tal van interessante geschiedenissen: het ontstaan van het toerisme; de witte vlekken op de kaart die verrassend laat werden ingevuld (zo werden de Gorges du Verdon pas in het begin van de 20ste eeuw echt op de kaart gezet); de interne kolonisatie van het immense land waarvan de vijf of zes echt grote steden steeds drukker en het platteland steeds dunner bevolkt raakten. Hij vertelt boeiend, met zin voor anekdotiek en detail, niet bang om te demystificeren en wijzend op de grillen van de geschiedenis, die zich nu eens voortsleept en dan weer als een toverbal heen en weer stuitert van contingentie naar coïncidentie. Af en toe schemert door zijn boeiende betoog een heerlijk straaltje onderkoelde Britse humor. Zo schrijft hij over de wielerwedstrijd Parijs-Brest-Parijs van 1891: ‘Ditmaal was een Franse zege vrijwel zeker omdat er alleen Fransen mochten meedoen.’
vrijdag 17 juli 2009
dag 691 – 090708 woensdag
baraque lecture 10
De ontdekking van Frankrijk bewijst dat de buitenstaander vaak de beste kijk heeft. De Britse geleerde Graham Robb verzamelde een massa kennis over de bewoners, talen en gebruiken van het land dat wij nu Frankrijk noemen maar dat een veel complexere identiteit heeft dan dat uniformiserende toponiem doet vermoeden. Robb verkende Frankrijk per fiets en verzamelde tal van interessante geschiedenissen: het ontstaan van het toerisme; de witte vlekken op de kaart die verrassend laat werden ingevuld (zo werden de Gorges du Verdon pas in het begin van de 20ste eeuw echt op de kaart gezet); de interne kolonisatie van het immense land waarvan de vijf of zes echt grote steden steeds drukker en het platteland steeds dunner bevolkt raakten. Hij vertelt boeiend, met zin voor anekdotiek en detail, niet bang om te demystificeren en wijzend op de grillen van de geschiedenis, die zich nu eens voortsleept en dan weer als een toverbal heen en weer stuitert van contingentie naar coïncidentie. Af en toe schemert door zijn boeiende betoog een heerlijk straaltje onderkoelde Britse humor. Zo schrijft hij over de wielerwedstrijd Parijs-Brest-Parijs van 1891: ‘Ditmaal was een Franse zege vrijwel zeker omdat er alleen Fransen mochten meedoen.’
De ontdekking van Frankrijk bewijst dat de buitenstaander vaak de beste kijk heeft. De Britse geleerde Graham Robb verzamelde een massa kennis over de bewoners, talen en gebruiken van het land dat wij nu Frankrijk noemen maar dat een veel complexere identiteit heeft dan dat uniformiserende toponiem doet vermoeden. Robb verkende Frankrijk per fiets en verzamelde tal van interessante geschiedenissen: het ontstaan van het toerisme; de witte vlekken op de kaart die verrassend laat werden ingevuld (zo werden de Gorges du Verdon pas in het begin van de 20ste eeuw echt op de kaart gezet); de interne kolonisatie van het immense land waarvan de vijf of zes echt grote steden steeds drukker en het platteland steeds dunner bevolkt raakten. Hij vertelt boeiend, met zin voor anekdotiek en detail, niet bang om te demystificeren en wijzend op de grillen van de geschiedenis, die zich nu eens voortsleept en dan weer als een toverbal heen en weer stuitert van contingentie naar coïncidentie. Af en toe schemert door zijn boeiende betoog een heerlijk straaltje onderkoelde Britse humor. Zo schrijft hij over de wielerwedstrijd Parijs-Brest-Parijs van 1891: ‘Ditmaal was een Franse zege vrijwel zeker omdat er alleen Fransen mochten meedoen.’
