Residentieel
Een pingpongbal, fonteingeklater.
Iemand vult zijn zwembad bij.
Heb ik dan zo slecht geboerd?
Heb ik niet gedacht aan later?
Groen en grijs: een marmeren vloer
met rondom rond getrimd gazon.
Zoden liggen rij aan rij.
Dit is een park, geen betonnen koer...
Plok zegt de bal, ruis doet het water.
Hoor, daar dreint een heggeschaar.
De glitter van vergulde pergola,
etterende stank van eenzaamheid,
oorverdovend gebrul en gebrom
van climatis, kamperfoelie en rododendron.
De ellenlange dagen. De seringen.
Achter de met sirenes beveiligde hekken
schuilen goedbewaarde gezinsdingen.
Geen verandering in de veranda.
Van kommer is het vaatje vol
onder gindse rood-met-groene parasol.
De druppel van de dagen
die steeds steeds steeds op deze plek
onder de wufte knipoog van hond of tuingnoom
een hoofd een hart in twee kan zagen.
En geen telefoon die rinkelt in
de cabine op het eindpunt van dit cul-de-sac.
