In
Panorama treden de drie partijvoorzitters op wier familienaam met ‘De’ begint. Daarna is er een portret van Toots Thielemans. Ik hou niet van zijn muziek, of eigenlijk: van het instrument dat hij bespeelt, maar het is onmogelijk niet van de man te houden. Hij zegt bijvoorbeeld niet op verongelijkte toon: ‘Ik ben geen sant in eigen land’ nadat de Belgische kranten ‘niet meer dan drie lijntjes’ hebben gewijd aan zijn doorbraak in de VS, maar wel: ‘De Belg is soms hard voor de andere Belg’. Daarmee neemt hij afstand van het geleden leed, terwijl hij de vreugde die het leven en zijn verdiensten daarin hem verschaffen zelf blijft uitstralen. Ook nu nog, met zijn 87 jaar.