Betreft:
Aanvulling. Ik zei: ‘aanzwellende paranoia van de joodse gemeenschap’, maar – en dat is heel sterk van Téchiné – uitgerekend een vertegenwoordigster van die gemeenschap, en niet bepaald de meest sympathieke vertegenwoordigster, ventileert de stelling dat je zuinig moet zijn met het cultiveren van de Holocaust want het maakt ons blind voor kleiner verdriet. Met het sous-entendu dat het misschien dát is wat niet-joden de joden kwalijk nemen: niets van wat zij meemaken is in het licht van de Shoah groot genoeg om ernstig te worden genomen.
Beste Pascal,
Nog steeds geniet ik veelal van je veder en je lichtdrukmaals...
Betreft het betreft van deze brief:
Het is echt geen paranoia, geen vervolgingswaanzin, in tegendeel het is een heel reeel gevoel. Ikzelf ken Parijs een beetje, ook wel de RER die de voorsteden verbindt, en toch zou ik het nu niet meer aandurven om die "onvermomd" te gebruiken; ik leg uit, uit je London- foto-reeks destilleer ik dat je nog met het oude London perceptie leeft, al dan niet gemoderniseerd (de post 60ies)...
In mijn begrip zijn zowel Londen als Parijs in de vorm die "wij" kenden, voorbij, passe.
Londonistan en Paristan (en trouwens ook sommige belgische steden zoals Bruzzl en Mechelen b.v.) zijn voor mij, met een herkenbare klederdracht, geen vrijsteden meer. Je voelt je niet geborgen en bent een gemakkelijke doelwit voor hoon, beschimping en lichte handtastelijkheden. Heb zelf al een duwtje in de Parijse metro meegemaakt...
Het veilig gevoel is voor de "mijn-vogels"(de Davylampjes) van Europa weg...
Sincerely,
Je Mhrl
