090411 – Als steeds vroeg op. Ik begin in Felix Krull, en lees daarna The Guardian, waarin een artikel van Madeleine Bunting over het zeer snel verdwijnende christelijke geloof in Engeland mijn aandacht trekt. Het geloof verdwijnt, is de teneur van het artikel, maar wat nu? Hoe vul je de leegte die daardoor ontstaat? De vraag sluit nauw aan bij de beginzin van de nieuwste Julian Barnes die ik een paar dagen geleden begon te lezen, Niets te vrezen: ‘Ik geloof niet in God, maar ik mis Hem.’ ‘More thoughtful sceptics warn that we should fear the consequences of the swift collapse of Britain’s major belief system’, schrijft Bunting. En ook dat, daarnaar gevraagd, slechts 20 procent van de Britten nog weten wat er op Pasen wordt herdacht.
Ik sla op de homecomputer ook even het internet aan en dat leert dan weer dat Volderke gisteren de Ronde van Vlaanderen heeft gewonnen en dat er een zware aardbeving was in Italië.
Na de middag maken we een wandeling van een uur of drie in de onmiddellijke omgeving. Het systeem van de Public Foothpaths is wonderlijk efficiënt. In een ‘Heaven Farm’ genaamde afspanning pauzeren we even. Er loopt wat pluimvee rond, een bijna 1 meter hoge haan trekt alle aandacht.
’s Avonds maak ik iets klaar met lamsvlees en risotto. We praten over originaliteit en de recente geschiedenis van Engeland. De drank maakt de sfeer uitgelaten. Bij het afwassen blijkt de in de collectie van de heer des huizes aangetroffen cd Graceland van Paul Simon zeer dienstig. We spelen een spelletje Scrabble, op verzoek van T in het Engels. Hij wint dankzij een 55-punter in de derdelaatste beurt met een afgeleide van het werkwoord ‘waive’.