Het bestaat (25)

080905 en 080920 – Een wit donsveertje komt aanwaaien op de wind, het dobbert en stijgt op onzichtbare luchtlagen tot bij mij – en mij, dat is ik, die, vier hoog, door het raam naar het begin van de herfst sta te kijken. Het witte donsveertje zwenkt naar mij toe, wint opnieuw wat hoogte, klimt over de rand van het schuine dak onder mijn raam en landt in de droge goot. Ik haal mijn fototoestel en vorm in mijn hoofd al de zinnen die ik nu aan het schrijven ben voor het geval het veertje alweer weg zou waaien – ik zou dat wegwaaien willen filmen. Maar ik ben te laat terug: daar wiegt het veertje op onzichtb’re luchtlagen weg, al buiten het bereik van mijn camera. Ik blijf achter. Zonder beeld, maar met in mijn hoofd een zin die zich begint te vormen.