Dag 68 vVH&C

071025 – Ik stap de lift in en voel dat er onmiddellijk na mij nog iemand gebruik van wil maken, dus blijf ik voor het elektronisch oog in de deurstijl staan en gaat de schuifdeur nog niet meteen dicht. De nog niet gedefinieerde gestalte, die ik in mijn ooghoek had waargenomen, stapt binnen, wordt een vrouw, wordt een niet onaantrekkelijke vrouw, wordt een vriendelijke vrouw met een vriendelijke stem: ‘Dank u’. Dat zegt ze omdat ik de deur voor haar heb opengehouden. Realiseer ik mij. Ik glimlach. ‘Graag gedaan’, wil die glimlach zeggen, maar eigenlijk, laat ons wel wezen, heeft hij ook iets te maken met die aantrekkelijkheid. De deur gaat dicht, we staan met zijn tweeën in de lift. De lift zet zich in beweging, we stijgen. Er hangt onmiskenbaar een spanning in deze kleine ruimte. Een spanning die, wat mij betreft, niet onaangenaam te noemen is. Zeg maar gerust: een erotische spanning. De vrouw duwt geen andere knopjes in dan het knopje dat ik heb ingedrukt, waaruit ik besluit dat ook zij, net als ik, naar de vierde verdieping moet. Wanneer de lift daar gestopt is, zegt ze, net voor de deur terug opengaat: ‘Het is donderdag.’ En we stappen uit; zij gaat de andere kant op, ik blijf, een beetje van mijn melk, achter. ‘Het is donderdag’, zei ze.