Dag 71 vVH&C

071029 – Maceo Parker. Heeft nog meegespeeld in de band van James Brown. Een zwarte man met hippe tics, omringd met een zeer professioneel klinkende, en ogende, funkband. Het eerste halfuur van het concert in de Brugse Magdalenazaal, waar ik in een impuls naartoe ben gegaan, is spetterend. Een perfect uitgebalanceerde klank, de totále beheersing van de funkvibes – of hoe noem je dat. Maar dan slaat de routine toe, een verveeld afhaspelen van de set, de man stelt wel twintig keer zijn groepsleden voor… De gitarist slaat zich ferm tegen zijn goesting door een solo, die bruusk wordt afgebroken door technische beslommeringen… Dan mag de stevig gebouwde backing vocaliste – een hele bos hout voor de deur – eens flink haar toeter openzetten: ze palmt met groot gemak de Brugse harten in. Een hoogtepunt is een jazzy bewerking van McCartneys ‘My love (does it good)’, wat jammer genoeg alweer een aanleiding vormt voor Maceo om tot den treuren te herhalen hoe graag hij ons allemaal ziet. En ook ‘To be or not to be’ (zie de afgelikte versie op YouTube) viel te pruimen. Het concert bloedt langzaam dood, en het publiek is, naar mijn smaak, niet kritisch genoeg om het niet te pikken.