071023 - In de radioreclamespotjes op Radio 1 een advertentie voor Cirque du Soleil. Deze sluit naadloos aan bij een item vorige zaterdag op het middagtelevisienieuws: ‘alpinisten’ die de tenten van het circus reinigden. ‘Is dat ook al nieuws?’ vroeg S. toen, zij kijkt niet zo vaak naar het televisienieuws. ‘Neen’, antwoordde ik, ‘dat is een advertentie.’ Berichtgeving in het televisiejournaal als toegift op een radioadvertentie, die wellicht zelf ook weer in een deal zit met de uitzending, later, van de dvd van het spektakel. Da’s pas dansen op een slap koord.
*
071023 – De leesclubbijeenkomst over Michon vanmorgen was een groot succes. Het was zoals ik had voorzien: niet één van de amper zeven aanwezigen (de rest was ontmoedigd thuisgebleven) had het boek graag gelezen. Eén deelnemer, een man die ik hier nooit eerder had gezien, was speciaal gekomen omdat het over Michon zou gaan: hij was een jaar of twee geleden ondersteboven geweest van Roemloze levens. Een al bij al sceptisch publiek, dus. Als ik het te bespreken boek dan wél goed vind, wat het geval was (en is), dan is dat de ideale uitgangspositie; daar valt het meeste voldoening uit te puren. En ik bén er in geslaagd hen te overtuigen. Met een close reading van de eerste twee, drie bladzijden (alleen dat al nam drie kwartier in beslag), maar ook met een aantal ter plekke verwoorde maar bij nader inzien toch wel pertinente interpretaties. Bijvoorbeeld dat naarmate de personages meer verzinken in steriliteit en vergetelheid, de ik, schrijvendeweg, nadrukkelijker op de voorgrond treedt; dat het boek eindigt met een zeer religieus getint taalgebruik en als het ware een incantatie wordt, een smeekbede om te worden gehóórd; dat de motivatie voor het schrijven gelegen is in de lege plek die is achtergelaten door het vóór de geboorte van de ikfiguur gestorven dochtertje (en natuurlijk ook door de verdwenen vader). Ik sprak zo gedreven dat niet alleen zij aan mijn lippen hingen maar ook ik op sleeptouw leek te zijn genomen, door mijn eigen woorden. Wat hoorde ik mezelf graag bezig! Een begenadigd moment, de vurige tongen, een welbespraaktheid die veel met vermoeidheid en overlevingsdrang te maken heeft...
