Mensen worden geïnspireerd, dit is: ze worden bezocht door iets wat van elders komt. Sferen worden bevolkt door mensen met een gedeelde inspiratie. De ‘oerscène’ van de ‘inspiratie’ is de ‘schepping’ van de mens. Adam wordt uit klei gevormd als een hol vat. Dat vat wordt vervolgens een levensadem, een geest, ingeblazen. De schepping is een combinatie van deze twee technieken: een keramische en een pneumatische. Boetseren en bezielen. (De eerste techniek is voor de mens peanuts. Maar de tweede te beheersen, dat is een ander paar mouwen. Misschien kan de hele geschiedenis worden samengevat als een poging om zich die tweede techniek eigen te maken en ook als demiurg te kunnen optreden.) De schepping is nochtans geen hiërarchisch gestructureerd feit waarbij God als maker de meerdere zou zijn van Adam als gemaakte: God is even afhankelijk van Adam voor Zijn bestaan als Adam van God. De schepping is een pneumatisch pact, een tweerichtingsverkeer. Er is sprake van een fundamentele solidariteit.
