La réception consistait en ceci qu’au sortir de la salle à manger, la princesse s’asseyait sur un canapé devant une grande table ronde, causait avec deux des femmes les plus importantes qui avaient dîné, ou bien jetait les yeux sur un « magazine », jouait aux cartes (ou feignait d’y jouer, suivant une habitude de cour allemande), soit en faisant une patience, soit en prenant pour partenaire vrai ou supposé un personnage marquant.
(II:454)
De receptie bestond hierin dat de prinses na de eetkamer te zijn uitgekomen plaatsnam op een bank tegenover een grote ronde tafel. Ze praatte er met twee van de belangrijkste vrouwen die net gedineerd hadden, of ze bladerde wat in een ‘magazine’, of ze speelde kaart (of ze wendde voor kaart te spelen, zoals aan het Duitse hof te doen gebruikelijk is). In het laatste geval speelde ze een spelletje patience, of ze koos een opvallend personage als echte of veronderstelde tegenspeler uit.
De ontvangst bestond hieruit dat de prinses na het verlaten van de eetzaal op een canapé ging zitten aan een grote ronde tafel, wat praatte met twee van de belangrijkste vrouwen die bij haar hadden gedineerd, een ‘magazine’ inkeek, ofwel kaart speelde (of, in navolging van een gebruik aan het Duitse hof, de schijn aannam dat ze kaart speelde), hetzij met het leggen van een patience, hetzij met een markante figuur als echte of vermeende partner.
(Cornips III:475)
