fragment uit Het maaiveld
De eerste communie en de plechtige communie golden in die tijd nog als belangrijke rites de passage. Doordat die plechtigheden, bijvoorbeeld ook Kerstmis, de aanleiding vormden voor familiefeesten, bleven ze langer bestaan dan het katholieke geloof zelf. Een beetje zoals van een aflijvige de haren en de nagels nog een tijdje blijven groeien. Ondertussen zijn de seculiere versies, genre ‘lentefeest’, die zijn ontstaan om de kinderen het genoegen niet te ontnemen van eventjes in het middelpunt van de belangstelling te mogen staan, de katholieke passageriten volop aan het vervangen.
De communiefeesten gaven aanleiding tot sociale druk. De kinderen werden met inzet van belangrijke financiële inspanningen aangekleed, opgezet, opgetut. Zo zie ik mijzelf op een foto: met gevouwen handjes wachtend in een op het kerkplein van Ver-Assebroek opgestelde rij, mijn te grote en te bleke hoofd verwachtingsvol uitkijkend naar wat er op mij af zou komen. Ik draag glanzende zwartgelakte schoentjes, witte sokjes, een korte broek waarvan de vouw keurig is ingestreken, een wit hemd met een vlinderdasje en daarbovenop een – grijs?, dat valt uit het zwart-wit niet op te maken – vest met een geborduurd schildje op de borstzak. Voor en achter mij staan nog meer van die opgepoetste eerstecommunicantjes en op de achtergrond kijken keurig gepermanente moeders en rokende, hoed-dragende vaders glimmend van trots en van de alvast genuttigde voorafname op het aperitief toe.
