woensdag 3 augustus 2016

de zomer van 2016 – 47



3 augustus

Het moet lang geleden zijn dat ik nog zo meeleefde met de dood van een fictioneel karakter en dat ik er niet tegenop zag om nog twee-, driehonderd bladzijden te moeten lezen om te weten hoe het afloopt. Om maar te zeggen: Jamal Ouariachi had mij volledig méé, zijn Een honger is wat ze dan een pageturner noemen. Een pageturner over ontwikkelingshulp, de oppervlakkigheid van de media en pedofilie: onderwerpen die Ouariachi op een interessante en ook wel uitdagende manier uitwerkt.

Bovendien is Een honger ook stilistisch indrukwekkend. Ouariachi slaagt erin om het boek dat in zijn roman door een van zijn personages wordt geschreven min of meer te laten samenvallen met zijn eigen roman – waarmee hij zich op een originele manier kwijt van de taak om het obligate onderwerp ‘het schrijven van een boek’ aan bod te laten komen. De hoofdstukken brengen een voortdurende wisseling van vertelstandpunt en chronologie, en dit op een manier die nooit aanleiding tot verwarring geeft: de auteur brengt zijn karakters voldoende tot leven om de verschillende invalshoeken herkenbaar te houden, en hij doet dat op een opvallend onnadrukkelijke manier die je je doet afvragen hoe hij het voor elkaar krijgt. Ouariachi bespeelt ook veel verschillende stilistische registers: Een honger is een speelse compilatie van pastiches op het werk van beroemde auteurs als Joyce, Céline, Auster en nog vele anderen. Op die manier wordt deze roman zelf ook weer een commentaar op het postmodernisme (dat onder meer het spel en de pastiche hoog aanslaat), en dat is misschien wel een van de belangrijkste thema’s in deze roman: hoe kan moraliteit nog gefundeerd worden als er geen vast referentiekader meer is?

Thematiek en stilistische bravoure: Een honger is het lezen meer dan waard. De rijkdom van het boek weegt in elk geval op tegen het enige bezwaar dat ik er tegen in kan brengen: dat het misschien toch, in bepaalde passages, iets te wijdlopig is. Maar laat dat het feest niet bederven: Een honger is een nieuw hoogtepunt in de Nederlandse letteren.