dinsdag 2 augustus 2016

de zomer van 2016 – 45 / brief aan K.



Brugge, 1 augustus

Beste K.,

Je formuleerde een heel voorzichtige bedenking bij de foto’s die ik dagelijks op het internet plaats. Je deed het nog kies door te zeggen dat je niets van fotografie begrijpt. Van fotografie in het algemeen, welteverstaan. Daar geloof ik natuurlijk niets van. Je bent een beeldend kunstenaar, je bent al heel je leven bezig met grafische vormgeving, compositie, kleur, harmonie etcetera. Met betekenis ook want het woord betekent ook veel voor je. Je bent bovendien intelligent. Dus kan het niet dat dat medium jou volledig vreemd zou zijn.

Over mijn foto’s zei je dat je soms de indruk hebt dat ik ze at random maak. Of selecteer, dat was me niet meteen duidelijk. Dat kwam wel een beetje aan want ik heb wel degelijk de pretentie dat mijn foto’s iets betekenen en iets te betekenen hebben. Niet allemaal, natuurlijk: het zou idioot zijn te denken dat je in een jaar 365 beelden zou kunnen maken die er werkelijk toe doen. Dat besef ik ook wel, maar ik vind die volgehouden continuïteit op zich toch ook wel belangrijk.

Vandaag post ik mijn 4407de foto. En daar zullen er wel een paar tussen zitten die goed zijn. Of sterk. Of mooi. Wat dat dan ook moge inhouden. En dan zijn ze nog vast en zeker niet voor iedereen ‘mooi’. The eye of the beholder, je kent dat wel. Een foto die voor de ene kijker mooi is, is dat dan weer voor de andere niet. Waarom en hoe dat oordeel dan wordt gevormd, daar kan iedere keer een heel verhaal rond opgebouwd worden.

Gisteren postte ik dus foto nummer 4406. Je hebt hem misschien ook gezien. Een avondlijk beeld van een straathoek. Een stuk gevel op de voorgrond. De gebogen lijn van het trottoir. Een rood geverfd fietspad en de witte strepen van een zebrapad. Een paar bomen onder de straatverlichting. Op de achtergrond een fiets. Het is wat het is, meer is het niet. Deze constellatie trok mijn aandacht. Ze geeft een grafische kwaliteit, denk ik dan. Er is een sfeer. De fiets zorgt voor een discrete suggestie van een anekdote die oningevuld blijft. Iemand reageert: ‘De banaliteit ontroert me.’ Ik antwoord op deze reactie: ‘Mij ook, en dat de banaliteit die mij ontroerde ook een ander kan ontroeren, dat ontroert mij nog eens – dubbelop als het ware.’ Daar blijft het bij maar het is veel. Enfin, daar blijft het niet bij want die persoon, die ik niet persoonlijk ken, schrijft nog: ‘Ik wil je niet meer missen.’

Mijn foto’s zijn verre van technisch perfect. Ik weet dat en ik doe daar ook geen inspanning voor. Het gaat mij om wat er te zien is. Ik beoog geen afgewerkt product, dat tentoonstelbaar is of verkoopbaar als afzonderlijke print of publiceerbaar in een fotoboek. Als dat wel kan, des te beter, maar bij het afdrukken houd ik daar geen rekening mee. Ik houd mij enkel bezig met de vereiste scherpte, het kadreren, en uiteraard – in eerste instantie – met het tonen van wat ik heb gezien.

Het gaat mij eigenlijk vooral om dat zien. Mijn foto’s zijn een uitnodiging om goed te kijken. Om béter te kijken. In die banaliteit schuilt vaak (niet altijd) een schoonheid die, indien ze wordt opgemerkt, die banaliteit opheft. Die opmerkzaamheid ook bij anderen bewerkstelligen is mijn ambitie. De volgehouden inspanning, nu al meer dan twaalf jaar lang, levert af en toe een kleine vonk op, een herkenning, een erkenning soms. Het blijft allemaal zeer bescheiden. Er zijn mensen die dagelijks zien wat ik maak, die daar soms even bij stilstaan. Dat verschaft mij voldoening.

H. en A. merkten op dat zij een materiële neerslag van die foto’s missen. Dat is terecht, ik mis dat ook. Daarom wil ik een strenge selectie maken, tot ik een honderd of maximum tweehonderd beelden overhoud. Die wil ik dan ook op groot formaat en zo goed mogelijk afdrukken. Ik wil op basis van die selectie ook een boek maken zodat er iets tastbaars beschikbaar is, zodat mijn fotografie voor enkele tientallen gegadigden niet als een druppel verzinkt in de oceaan van die miljoenen fotografen op het internet. En dan zal ik benieuwd zijn, K., naar je oordeel want ik schat je bekwaamheid om over foto’s te oordelen wel degelijk hoog in, wat je er zelf ook over moge beweren.

Beste groet,














(brief hier geplaatst met toestemming van de bestemmeling)