fragment uit Het maaiveld
Het absolute dieptepunt in deze voor de eigen zaak nefaste tegemoetkomendheid waarmee de Kerk vanaf die tijd meende de ontkerstening te kunnen tegenhouden, waren natuurlijk de misvieringen waarmee wij op de middelbare school werden lastiggevallen. Die missen – ze werden in de schoolagenda met de omfloerste term ‘eucharistieviering’ aangeduid – waren orgieën van demystificatie, saaiheid en onbeduidendheid. In het allerergste geval werd de leerlingen gevraagd om een inhoudelijke bijdrage te leveren. Dat kon in de vorm van teksten en muziek maar ook, jawel, choreografie. Dit leidde uiteraard tot gênante situaties die maar één tastbaar resultaat hadden, namelijk dat wie het instituut nog niet de rug had toegekeerd, dat nu met razende spoed alsnog deed. Ik moest ooit zelf eens een liedje kiezen voor de schoolmis. Ik achtte ‘Junk’van Paul McCartney, een rustig melodietje dat ik had aangetroffen op zijn eerste soloplaat, best wel geschikt voor de ‘H. Mis’. Dat de braafste Beatle in die song zingt over het samen gaan kamperen met sleeping bags for two, dat was mij eventjes ontgaan. Dit had meer met kampvuurromantiek dan met liturgie te maken. Voorwaar een ‘sentimental jamboree’.
