Wanneer aan een overweg een trein met volle snelheid komt aandenderen, moet ik altijd denken aan L'Arrivée d'un train en gare de La Ciotat van de gebroeders Lumière. Maar ook aan een fietsvriend van me, die treinbestuurder is. Toen ik hem vroeg of dat geen eentonige job is, met altijd dat staren naar het punt waarin de rails verdwijnen en elkaar toch nooit raken, wees hij me op de verantwoordelijkheid. En op de machteloosheid wanneer op die sporen iemand opduikt, iemand die niet meer te ontwijken valt. Statistisch is het onvermijdelijk dat het ooit gebeurt. Geen machinist die eraan ontsnapt.
210728
