Waarom moest ik spontaan aan Jeroen Olyslaegers denken? Ja, die van de boeken waarvan de titels met een W beginnen. De mannelijke man met de gulle lach, stevige caruur, zwaar beringde vingeren en een molensteen met woeste krachten rond de nek. Op het eind van zijn stukjes vraagt hij altijd zijn denkbeeldige butler James om de lachband aan te zetten. Ja, dat zal het zijn: de trouwe butler. ‘James, kun jij effe de Rolls parkeren want ik moet even een ideetje noteren voor mijn nieuwe, die Wodannacht zal heten.’ Zoiets. Flauw, ik weet het, maar dat moet dan maar even.
210723
