zondag 8 januari 2017

de winter van 2017 – 11



zaterdag 31 december 2016

Met Blok schrijft Jan Brokken een mooi portret van de boekhandelaar van zijn vader. Een stukje cultuur- en economische geschiedenis ook, de neergang van het boekbedrijf. Hoe de boekhandelaren van Rotterdam ooit nog maandelijks ‘in jacquet’ vergaderden in een sociëteit, bijvoorbeeld. De geplogenheden en relaties tussen baas en personeel in een boekhandel. Maar mijnheer Blok had ook met ‘rijwielen’ zijn brood kunnen verdienen, zo’n boekenmens was hij nu ook weer niet. Jan Brokken is mij aangeraden door S., die van Brokkens Baltische zielen erg genoten had. Maar dat hadden ze niet in de bib, en ook niet bij míjn boekhandelaar. Die tachtig is en enkel ouderwets in het feit dat hij zich het voorrecht aanmeet om pijp te roken in zijn winkel: het moet zowat de enige semi-openbare plek in Brugge zijn waar dát nog gebeurt! Misschien moet iemand ook maar eens het portret schrijven van Jan Darthet van boekhandel Raaklijn?

*

Ook uitgelezen vandaag – het is eindejaarsopkuis! –: Overpeinzingen van een eenzame wandelaar. Het heeft mij een half jaar gekost om door die honderdvijftig bladzijden te geraken – ik kan dan ook niet zeggen dat ik het boek goed gelezen heb. Maar verdorie, wat een kniesoor is die Jean-Jacques! Wat een paranoïde zelfbeklager! Zeur! Zaag! Ik dacht een éloge op de natuur aan te treffen (ik begon het boek te lezen naar aanleiding van Ton Lemaires Wandelenderwijs), maar ik trof de worsteling, een woordenworsteling ook, van een getormenteerde egotripper.