zaterdag 31
december 2016
Met Blok schrijft Jan Brokken een mooi
portret van de boekhandelaar van zijn vader. Een stukje cultuur- en economische
geschiedenis ook, de neergang van het boekbedrijf. Hoe de boekhandelaren van
Rotterdam ooit nog maandelijks ‘in jacquet’ vergaderden in een sociëteit,
bijvoorbeeld. De geplogenheden en relaties tussen baas en personeel in een
boekhandel. Maar mijnheer Blok had ook met ‘rijwielen’ zijn brood kunnen
verdienen, zo’n boekenmens was hij nu
ook weer niet. Jan Brokken is mij aangeraden door S., die van Brokkens Baltische zielen erg genoten had. Maar
dat hadden ze niet in de bib, en ook niet bij míjn boekhandelaar. Die tachtig
is en enkel ouderwets in het feit dat hij zich het voorrecht aanmeet om pijp te roken in
zijn winkel: het moet zowat de enige semi-openbare plek in Brugge zijn waar dát
nog gebeurt! Misschien moet iemand ook maar eens het portret schrijven van Jan
Darthet van boekhandel Raaklijn?
*
Ook uitgelezen
vandaag – het is eindejaarsopkuis! –: Overpeinzingen
van een eenzame wandelaar. Het heeft mij een half jaar gekost om door die
honderdvijftig bladzijden te geraken – ik kan dan ook niet zeggen dat ik het
boek goed gelezen heb. Maar verdorie,
wat een kniesoor is die Jean-Jacques! Wat een paranoïde zelfbeklager! Zeur! Zaag!
Ik dacht een éloge op de natuur aan te treffen (ik begon het boek te lezen naar
aanleiding van Ton Lemaires Wandelenderwijs),
maar ik trof de worsteling, een woordenworsteling ook, van een getormenteerde
egotripper.
