De plek is: een park in Bar-sur-Seine; het tijdstip: de vooravond van de quatorze juillet 2005. Samen met enkele vrienden maak ik een meerdaagse fietsreis naar Marseille. Het toeval heeft ons hierheen gebracht. Hier in dit stadje omdat het zo uitkwam met het aantal afgelegde kilometers, en hier in dit park: we werden aangetrokken door het feestgedruis. Het is al na tien uur. De duisternis treedt in. Rondom ons, aan de buvettes, op de speeltuigen, slenterend over de paden, zien we de verzamelde fauna van dit vergeten en enigszins achterlijke stadje op de rand van de Bourgogne: jong en oud, meestal arm, duidelijk het feesten niet gewoon. Het is een volksfeest. Een geste van het stadsbestuur voor de gewone ingezetenen. Het park waarin het plaatsvindt is de tuin van een kasteel: dat overbrugt nog meer de standsverschillen. Maar zet ze ook in de verf. Het vuurwerk is begonnen en eist alle aandacht op.De foto heeft enkele onvolkomenheden. Ik beheers de mogelijkheden van mijn toestel nog niet: ISO-waarde en diafragmaopening zijn niet aangepast aan de lichtomstandigheden. Het uitwaaierende uiteinde van een sigaret verraadt dat de sluitertijd lang was. Dat het geheel toch nog redelijk scherp oogt, is te danken aan het gelukkige feit dat er wellicht net een vuurpijl ontploft. De compositie is verre van perfect: de groep staat te veel naar rechts – dat wordt nog versterkt doordat het voorwerp van de aandacht zich rechts buiten beeld bevindt en doordat de linkse figuur er maar half op staat. Er is ook nog het witte streepje bij de mond van de man met het marcelletje. Dat is géén sigaret, wat ik zelf lang heb gedacht, maar een verlichtingselement dat hoort bij de tent op de achtergrond. Het tentzeil vormt als een accent circonflex een verbinding tussen twee van de vijf figuren.
Dat de foto mij erg dierbaar is, komt, behalve door de hierboven beschreven aangename reisherinnering, door de twee figuren rechts op de voorgrond: hun kleine gestalte, hun oude oren, de textuur van hun haar, lichtjes geabstraheerd door de onscherpte, hun grote concentratie. Dit zijn mensen van hier; zij kijken met ándere ogen naar het feestgedruis.
