dag 789 – 091014 woensdag

Ik juich Herman Van Rompuys pleidooi voor ‘rustige vastheid’ toe. ‘Rustige vastheid’ zou dan staan, zo denk ik dan, voor een soort van niet overhaaste fermheid en bedachtzaam consequent handelen. Het is een vage vlag voor een vage lading. Een term die zo weinig mogelijk dekt en waarop de premier alvast nauwelijks kan worden afgerekend. Maar de uitdrukking, in de mond genomen door de politieke leider van mijn land, klinkt mij bijzonder sympathiek in de oren – al was het maar omdat hier uitdrukkelijk afstand wordt genomen van het jachtige, onbezonnen, stuurloze en frenetieke jakkeren waartoe het ongebreidelde en op hol geslagen, onvoorwaardelijke geloof in de vooruitgang de afgelopen decennia steeds nadrukkelijker en dwingender aanleiding heeft gegeven. Het zal wel niet zó bedoeld zijn, die ‘rustige vastheid’, maar het staat ons vrij het zo te interpreteren.