Ik had voor een keer mijn fototoestel niet bij en ik zag toch wel vier foto’s, zeker! De eerste was een man die achter een strandcabine met ontbloot bovenlijf en een zwarte doek (T-shirt?, zak?) over zijn hoofd lag te zonnen. Hij was als een gedumpt lijk, en die indruk werd nog versterkt door het contrast tussen zijn onbeweeglijkheid en de dynamiek van de talrijke, volledig geklede spelende kinderen, vliegerende volwassenen en wandelaars op de achtergrond.
Twee: een in het zand getekend schaakbord van wel tien bij tien meter met op de achtergrond een appartementsgebouw met in de voorgevel een vergelijkbaar patroon.
Drie ben ik inmiddels alweer vergeten.
Vier: een kleine fanfare met een talrijk publiek voor de appartementsgebouwen op de dijk, daarachter, één hoog, een raam met toeschouwers-tegen-wil-en-dank.
