Ik denk met plezier en een zekere tevredenheid terug aan deze twee opnames van meer dan vier jaar geleden. Ze werden gemaakt tijdens de inhuldiging van het monumentale kunstwerk ‘De open poort’. Dit kunstwerk bestaat uit twee zuilen van op elkaar gestapelde blokken natuursteen. De zuilen zijn ongeveer tien meter hoog en zijn gevat in een raster van staaldraad.Ik probeerde kunstenaar en kunstwerk in één beeld te vatten. Dat lukte niet. Door de monumentaliteit van het werk slaagde ik er niet in iets anders dan een banaal beeld te maken waarin zowel kunstwerk als kunstenaar er bekaaid van af kwamen. Maar in deze twee opnames lukte het me toch om iets te tonen van de monumentaliteit van het werk én van het brein (dat van Paul Perneel) waaruit het is ontsproten. Ik vertel, denk ik, ook iets over de relatie tussen kunstenaar en kunstwerk. In de ene foto domineert het kunstwerk, in de andere de kunstenaar. Het gebruik van kleur in die laatste foto is in dat opzicht relevant.
‘De open poort’ staat op de hoek van het domein van de psychiatrische instelling Onze-Lieve-Vrouw, aan de achterkant van het station van Brugge. De volksmond noemt het werk ‘De zotte poort’, wellicht niet alleen omwille van de plek.
